XLIV
DOMINO MERITO EXIMIO ET IN CRISTI MEMBRIS SUAUISSIMO FILIO FRUCTUOSO PRESBITERO, BRAULIO SERUORUM DEI INUTILIS SERUUS
Braulio humbly states that the compliments Fructuosus gave him in his letter do not correspond with reality.
Sane ut, que proibeo te, ipse in laudibus tuis agam, dicturus forsitan eirs 'Quur qui hec proibes, ipse facis?' Sed necessario partibus mei fabeo, dum tibi debitum reddo, quia ab Apostolo instruimur ut omnibus debitum reddamus et nemini quicquam debeamus. [...] Laudem quidem animam tuam sed in Domino, in quo rectos laudare debemus; [...] Ideoque quanto magis noui quod loquaris animo circa me fideli, tanto magis uideor debito pregrabari, ac sic accipe quod gestio dicere.
Felix tu qui huius mundi contemnens negotia prelegisti otia sancta! Ardorem tuum animumque, uigorem luminisue candorem Spiritu Sancto fulgentem intellego, delector, diligo, amplector et ut pro meis flagitiis facinoribusque ante Deum preualeat areditate bibula anelo. Felix illa eremus et uasta solitudo, que dudum tantum ferarum conscia, nunc monacorum per te congregatorum laudes Deo precinentium habitaculis es<t> referta, peregrinorum mundi, ciuium Dei, Babilonia cabtiborum, Iherusalem predestinatorum! [...]
Braulio continues praising Fructuosus.
Cauete autem dudum illius patrie uenenatum Priscilliani dogma, qua et Dictinum et multos alios, ipsum quoque sanctum Orosium inuenimus fuisse infectum, quamuis postea a sancto Agustino correctum. Nam ita etiam peruersitatis sue studio sacras deprauauit scripturas, ut adhuc ex ipsius corruptoris neuo deprauatas inueniamus multas.
Nec uos uanitas cenodoxie aut aura popularis in aliam partem flectat, quia oc est postremo aput adhletas Dei certamine, in quo est et nouissimum discrimen.
Iam, ne ultra modum epistolarem protraham sermonem, ad questiones quas proposuisti accedam et ea que inde legerim, ut a te speratum est, maiorum nostrorum sententia, ut occurrit, depromam; quedam uero breuitatis causa meo sermone conpingam.
Braulio cites the question about Scriptural matters from the letter of Fructuosus and answers with the lengthy quotations from Jerome, St. Augustine, Eucherius of Lyon, Isidore of Seville.
His igitur pro uestra bolumtate digestis, codices, cos uobis a nobis dirigendos mandastis, scriptos duplices non inueni. Aliquos nec singulares repperi; subtractos eos de armario nostro animaduerti inquisitionemque occupatio tulit, set, si Deus uoluerit et uita comes fuerit, est spes eos et inueniendi et uobis mittendi.
Braulio says that he is tired because of the length of his letter; he wishes he could meet once again with Fructuosus, but he is ill and he wants to die. Then he says he prefers allegorical interpretation of Bible than historical one.
Macte uirtute, cuius talia erumpunt germina, qualia existent Fructuosi fructuosa frumenta! Set huic tanto bono, cum accedit studium diuinarum scripturarum, presertim in conlatione mutua, in breui conferat fructum et aliis subministret iucunditatis gaudium. Nicil in te mediocre contentus sum, crede amori uera dicenti. [...]
Braulio says that Fructuosus shall not think that he is of little value because of the land where he lives.
Prouinciam namque quam incolitis et grecam sibi originem defendit, que magistra est litterarum et ingenii, et ex ea ortos fuisse recordamini eligantissimos et doctissimos uiros, ut aliquos dicam, Orosium presbiterum, Turibium episcopum, Idatium et Carterium laudate senectutis et sancte erudtionis pontificem. Ac per hoc Cristi gratia superabundans predicanda quam regio segnitie est culpanda.
There follow the final salutations.
(ed. Riesco Terrero 1975: 166-182)